راههای باستانی فارس نیازمند مطالعه/ محققان حمایت شوند

به گزارش خبرنگار مهر، استان فارس به واسطه برخورداری از بناهای تاریخی و میراثی متعدد در نواحی مختلف به عنوان یک ظرفیت عظیم گردشگری مطرح است که می تواند قطب بزرگ حذب توریست باشد.

کاروانسراهار تاریخی، قلعه ها، پل ها و.. ازجمله بناهای تاریخی محسوب می شوند که به تعداد زیاد در اقصی نقاط این استان وجود دارند.

راه ها و مسیرهای باستانی نیز ازجمله این جاذبه ها هستند که در نقاط مختلف استان فارس واقع شده اند.

جاده ادویه، جاده ابریشم، راه شاهی و... ازجمله این محورهای تاریخی به شمار می روند که در استان فارس یک ظرفیت بزرگ مطالعاتی محسوب می شوند که با اجام کار مطالعاتی و کعرفی آنها می توان آن را به یک حاذبه مهم گردشگری استان تبدیل کرد.

در این رابطه یک مدرس دانشگاه شیراز پیرامون جاده تاریخی ادویه در استان فارس در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: این جاده شش شعبه مهم داشته و مسیر تجارت هندوستان تا شام بوده است.

کاظم رحیمی نژاد افزود: یکی از مسیرهای این جاده از گردنه خیبر رشته کوه هندوکش تا غزه و کابل را در برمی گرفته و شعبه دوم جاده ادویه از بندر طیس، بلوچستان، سیستان، فرات و هرات عبور می کرده است.
 

وی ادامه داد: راه دیگر جاده ادویه از مسیر بند هرمز قدیم یا همان هرموز در میناب و جرین از بخشهای رودان میناب، جیرفت، کرمان، یزد و بیهق عبور می کرده و همچنین شعبه دیگر این جاده سیراف، ابرقوه، اصفهان بوده است.

این فعال میراث فرهنگی اظهار داشت: یکی دیگر از مسیرهای جاده ادویه در مسیر بوشهر، کازرون، اصطخر(استخر)، اصفهان و ری بوده و مسیر ششم مربوط به بصره در بغداد و موصل در عراق بوده است.

وی ادامه داد: این مسیرها به جاده ادویه مربوط است که ادویه ازجمله فلفل و زنجبیل را از کشور هند به سرزمین ایران آورده و سپس از این طریق به بنادر روم متصل می شده است.

رحیمی نژاد در ادامه سخنان خود در خصوص جاده های تاریخی استان فارس بیان کرد: این استان دارای یکی از چندین جاده های مهم و تاریخی مانند جاده ابریشم و ادویه است که ارزش تاریخی بسیاری دارد.

وی اظهار داشت: در زمینه مطالعه پیرامون جاده های تاریخی استان فارس و محلهایی که ترانزیت کالا در فارس بوده هیچگونه کار مطالعاتی دقیقی انجام نشده و به دنبال آن اقدامی نیز در خصوص حفظ این جاده ها نیز صورت نگرفته است.

این مدرس دانشگاه شیراز با تاکید بر لزوم انجام کاوش در جاده ادویه استان فارس افزود: این آثار بخشهایی از تاریخ اجتماعی مردم ایران و جنوب فارس است که از طریق مطالعه پیرامون این موضوعات می توان به تاریخ اجتماعی و اقتصادی مردم فارس پی برد.

رحیمی نژاد گفت: در جاده ادویه کاروانسراهای بسیاری وجود دارد که با مطالعه پیرامون آنها می توان به بخشی از تاریخ معماری مردم جنوب ایران دست یافت.

جمشید صداقت کیش محقق نیز که در خصوص راه های باستانی استان فارس مقالاتی دارد، در پاسخ به سوال خبرنگار مهر پیرامون ظرفیتهای گردشگری جاده های تاریخی افزود: پیرامون برخی از راه ها تحقیقاتی صورت گرفته و محققانی از هزینه خود کارهای مطالعاتی انجام داده اند.

وی ادامه داد: در استان فارس ظرفیتهای گردشگری وجود دارد به عنوان نمونه در 15 کیلومتری نورآباد ممسنی و در 90 کیلومتری شیراز محلی وجود دارد که به "بوان" معروف است. در این منطقه جنگلهای طبیعی زیادی است به گونه ای که یکی از شاعران عرب در دوره عضدالدوله دیلمی می گوید در آنجا(بوان) افتاب مانند سکه های زر به دستم می رسد.

وی اظهار داشت: برای ایجاد بسترهای گردشگری در منطقه بوان به سرمایه گذاری نیاز است البته در استان فارس ظرفیتهای گردشگری به این گونه زیاد است.

این مورخ ادامه داد: در کتابخانه ام کتابی وجود دارد که 40 نفر ژاپنی راه سیراف به شیراز یا فیروزآباد به شیراز را بررسی کرده و من نیز در کتاب کوار زمرد فارس نقشه آن کتاب را گذاشته ام حالا اگر ما بخواهیم اینگونه تحقیق کنیم پول کاغذ را از کجا بیاوریم.

صداقت کیش در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص جاده های تاریخی استان فارس بیان کرد: یک جاده در فیروزآباد است که این جاده مربوط به دوره هخامنشی و ساسانی است یان جاده به صورت سنگفرش است.

وی ادامه داد: جاده دیگری نیز وجود دارد که در کوه ایزدخواست به سمت فارس بوده که این جاده نیز در نوع خود دارای جاذبه های بسیار است.

در این خصوص یک فعال میراث فرهنگی نیز به راه تاریخی شاهی اشاره کرد.

امین طباطبایی یک فعال میراث فرهنگی در استان فارس در خصوص راه تاریخی شاهی نیز بیان کرد: مسیر این راه از نورآباد به سمت تخت جمشید، پاسارگاد (تنگ بلاغی) و هگمتانه بوده است.

وی با بیان اینکه راه های تاریخی استان فارس دارای قابلیتهایی در حوزه گردشگری هستند، افزود: در مسیر راه شاهی اماکن، بناها و محوطه هایی وجود دارد که به صورت منفرد دارای جذابیتهایی هستند که اتصال این اماکن تاریخی نیز می تواند جاذبه هایی را به وجود آورد.

طباطبایی ادامه داد: اگر به راه های تاریخی با دید گردشگری نگاه کرد باید هم زیرساختها و هم جذابیتهایی جدا از اینکه این راه، راهی تاریخی است ایجاد کرد که اگر گردشگر خواست از این راه ها بازدید کند از نظر اسکان زیرساختهای بهداشتی، اقامتی و امکانات فراهم شود.